Бусдыг болон өөрийгөө байгаагаар нь хайрлаж, хүндэтгэх нь.
Бусдыг болон өөрийгөө байгаагаар нь хайрлаж, хүндэтгэх нь.
Сэтгэл хөдлөл гэж анх сонсоод яг юу юм бол гэж бодож байлаа. IQ шиг тоогоор хэмжигддэг юм уу, эсвэл нэг шалгалт өгөөд өндөр гарах ёстой юу гэж бүр будилж байсан. Харин сүүлдээ бодоход, EQ бол яг тэр шалгалтаар хэмжигддэг зүйл биш юм билээ.
EQ өндөртэй хүмүүс ажил амьдрал дээрээ ч илүү тайван, ойлголцоход суурилсан хандлагатай байдаг гэж уншиж байсан. Жишээ нь, 1995 онд сэтгэл судлаач Даниел Гоулман “Emotional Intelligence” гэж ном бичээд, “амжилтын 80 хувь нь EQ-тай холбоотой” гэж дүгнэсэн байдаг. Эхэндээ их хэтрүүлэгтэй ч юм шиг надад санагдсан. Гэхдээ эргээд бодоход, хамгийн амжилттай яваа хүмүүсийг харахаар тэд зөвхөн ухаантай байгаагаас шалтгаалахгүй, сэтгэлтэй, хүмүүстэй эвийн олж харилцдаг, стрессээ удирдаж чаддаг, баг хамт олноо сонсдог хүмүүс байдаг шүү дээ.Дээрээс нь нэмээд хэлэхэд Harvard University review нь амжилттай яваа хүмүүсийн 90% нь EQ өндөртэй байдаг гэж үзсэн байна. Манлайлах чадвар, бусадтай харилцах, шийдвэр гаргалт гээд бүхий л зүйлд хамаардаг байна. Мөн ажлын амжилтыг 58% EQ бүрдүүлдэг байна. Энэ өнцгүүдээс харахад миний санаа,бодолтой тун нийцэж байна. Хүн бүр өөрийн гэсэн сэтгэл хөдлөл,сул тал,давуу талуудтай ч, хандлага зөв байх нь хамгаас чухал юм.
Хүнтэй харьцахдаа, уурлаж бухимдах үедээ, өөрийгөө болон өрөөлийг ойлгохыг хичээж буй тэр оролдлого юм шиг санагдсан.Надад нэг тийм үе байсан. Гэр бүлтэйгээ таарахгүй, жижиг зүйлээс болж маргалдчихдаг. Бүр сүүлдээ гэрээс дайжих дээрээ тулдаг байлаа. Гэтэл нэг өдөр би өөрөөсөө асуусан юм: “Магадгүй би өөрөө асуудал үүсгээд байна уу?” гэж. Тэгээд ярихаасаа өмнө жаахан бодоод, сонсож сурахыг оролдсон. Хамгийн сонирхолтой нь гэр бүлийнхээ хүмүүсийг сонсоход, тэд зүгээр л ойлголцохыг хүсдэг байсан юм. Хэрвээ би шууд л “та хэд буруутай” гэдэг өнцгөөс хандсан бол энэ харилцаа бүр ч илүү хүндрэх байсан байх гэж боддог. EQ гэж энэ л байх гэж боддог. Тэвчээр гаргах, түр азнах, бусдыг шүүхээсээ өмнө ойлгохыг хичээх,юмсыг олон талаас нь харах, эдгээр нь ухаалаг байх, зүгээр л хүн чанар, зөөлөн сэтгэл, ухаалаг хандлага юм. Бид бүгд л хааяа уурлана, гомдоно, сэтгэлээр унадаг. Гэхдээ тэр мэдрэмжүүдээ яаж удирдаж байгаа нь л биднийг ялгаруулдаг байх.Ямар ч үед тайван замаар шийдвэл дараа нь харамсахгүй байдаг гэж боддог.
Яг уурлаж,бухимдах үедээ л илэрхийлэхээсээ өмнө яаж эвтэйхэн бас хөгжилтэй шийдэж болох уу гээд бодоод хичээхээр хамаагүй дээр шийдэгддэг. Ухаан дутвал уур гэж үнэн үг дээ. Одоо би EQ-г яг л сагсан бөмбөг шиг гэж боддог. Дасгал хийж байж буюу бэлтгэл хийж хөгждөг. Бүр бага багаар ч гэсэн. Өдөр бүр өөрийгөө жаахан ч гэсэн ойлгож, бусдад арай илүү анхаарал хандуулж чадвал, энэ хорвоог арай уужуугаар туулж болох юм шиг санагддаг. Хүн өөрөө өөртэйгөө ойлголцож сурахгүйгээр, бусадтай ойлголцоно гэж бараг боломжгүй. Миний хувьд ч ялгаагүй. Би өөрийгөө ууртай хүн гэж боддоггүй байсан ч, зарим үед жижиг сажиг зүйлд хэт их хариу үйлдэл үзүүлдэг байж. Ганц үгэнд л гомдчихно, эсвэл дотроо дүүрэн юм болоод байгаа ч хэнд ч хэлж чадахгүй, дараа нь бухимдаад өөрийгөө л шаналгаж үлддэг байсан. Тэр үед би өөрөөсөө нэг асуулт асуусан: “Би өөрийгөө анзаарч байна уу?” гэж асууж, бодох үед хамаагүй дээр шийдэгддэг юм байна лээ. Өнөөдрийн өөр лүүгээ өнгийж харах нь хамгийн чухал юм аа.
Y Facts нийтлэлийг бичсэн 4-р сарын дадлагажигч: И. Түшээт
Эх сурвалж:
Harvard business review
